آی واژه | عطار - باب بیست و سوم: در خوف عاقبت و سیری نمودن از عمر

چون دل ز طلب در ره جانان استاد

نه با تن خود گفت ونه با جان استاد

آری چو شتاب و خوف بسیار شود

با یکدیگر به قطع نتوان استاد